سه شنبه ٣ فروردین ١۴٠٠

برای حرکت به روستایی دورافتاده و ثبت اقدامات گروه فرهنگی حدود دو ساعت معطل شدیم و در نهایت خودمان را در نیسان حاملِ لوله‌ها لول کردیم و برو که میریم! یک ساعتی در جاده‌ای پر از رمل و خاک بودیم تا به روستا رسیدیم.
چند نفر جهادگر با بچه‌های کوچک روستایی در حال بازی‌های متنوع هیجانی بودند. چند راش که گرفتیم وقت نماز شد. به مسجد رفتیم. برخلاف ظاهر محروم روستا مسجدش خوب شیک و تمیز بود. موقع ناهار چند تا بچه کوچک چشم به غذاها دوخته بودند که با اصرار نیروهای جهادی به داخل آمدند و هم سفره مون شدند! چه‌قدر خوشمزه و با ولع می‌خوردند غذای بی‌مزه ی ما را!
ساعت چهار برنامه فرهنگی دوباره آغاز شد! دارت بزرگ بادی به دیوار تکیه داده شده بود و بچه‌ها تو یک صف می‌آمدند و توپ فوتبال چسبانک را شلیک و رکوردی برای خود ثبت می‌کردند. یک نفر هم که اسم همه بچه‌ها را بلد بود پشت میکروفن اکوهمراه گزارشگری می‌کرد و شور و هیجان بچه‌ها مضاعف میشد.
دو ساعت از همه اقدامات آن‌جا فیلم و عکس گرفتیم و در نهایت از روحانی جمع‌شان نیز مصاحبه‌ای گرفتیم و تمام.
به محل مسجد که برگشتیم نیسان آبی جلوی در بود که چندتا جهادگر کوله به دوش سوارش شدند. تجربه معطلی دو ساعته صبح باعث شد که سریع خودمان را بهشان وصل کنیم! حرکت که کرد از شدت سرعت و قدرتش دهانمان وا ماند! مسیر یک ساعته رفت را به نیم ساعت برگشتیم! از این نیسان شوتی‌ها بود که گازوئیل قاچاق می‌کرد که حال وسیله ایاب ذهاب جهادی ها شده بود!
به‌محض اینکه به محل استراحتمان رسیدیم بدون استراحت به سمت روستای راسک گازکوب آمدیم. همین که در ابوطیاره مان باز شد با هفت هشت ده تا کودک و نوجوان روستایی مواجه شدیم که همگی با هم سلام و احوال‌پرسی می‌کردند. همه‌مون با همشون خوش و بش کردیم و به سمت مسجد حرکت کردیم برای اقامه نماز و صرف شام! این‌جا هم مسجدش در میان کپرها خوب نمایان است! شیک و تمیز! با این سبک هم مردم برای نماز به مسجد بیشتر می‌آیند و هم در مواقع بحران مسجد پناهگاه همه می‌شود!