عدالت وپیشرفت مفهومی ارزشی وساختاری از خواسته های همیشگی انسان در طول تاریخ بوده است و در زمره مطالبات اساسی زندگی فردی و اجتماعی بوده شعار عدالت وتحقق اجرایی آن همواره مرهمی بر زخم های جوامع زخم خورده از ظلم و ستم و محرومان هست که تحقق وشعار آن توسط جهادگران در مطالبه گری امری بس بزرگ است  و تحقق آن به دنیای بهتر و سعادت مندتر وعده داده شده اجرایی می‌شود اندیشمندان و نظریه پردازان اهل دین سخن سر داده‌اند و عدالت را یکی از آموزه‌ها و درس‌های اصلی مکتب معرفتی خود معرفی کرده‌اند وریشه در اصل قرآن و اهل بیت (ع) دارد که دادخواه بوده‌اند در انقلاب اسلامی ما نیز شعارهای عدالت خواهانه نقش برجسته‌ای داشت و دارد و اکنون تحقق این مهم در کنار پیشرفت، به عنوان آرمان  بزرگی برای ملت انقلابی ایران تلقّی می‌شود وقتی «عقلانیت» در فرهنگ یک ملت رشد کند و”حس انتقادی” بالا برود، می‌توان گفت که مردم از فضای لفظ و لفظ بازی بیرون رفته‌اند و به معنای دقیق کلمات نزدیک شده حس انتقادی، می‌تواند فرد را از آنچه که هست، فراتر برد و به صرف حضور کلمه در زبان‌ها و اشاره‌ها بسنده نکند.

فرد منتقد به داشته ها و ظاهر داشته ها معترض است و خواهان واقعیت ها و عملی شدن کلمه هایی چون عدالت، آزادی، رفاه، امنیت و… می شود و این باید یک اصل برای جهادگر مردمی باشد.

اگر حاکمان به شعار عدالت بسنده کنند و مردم آن را از حکومت نخواهند، گامی به سوی اجرایی شدن آن بر نداشته اند. اما این وضعیت، در میان مسئولین، حساس تر است؛ باور داشتن و نداشتن ،نهادینه شدن و نشدن این ارزش در وجود آنان، پیامدهایی به وجود می‌آورد. اگر حاکم دینی به اجرایی شدن عدالت باور عمیق نداشته باشد و به درستی و به اندیشه در نیافته باشد که فقر همسایه کفر است می‌شود جهل من جهادکر و مسئول و ویرانگری پایه‌های جامعه و می‌تواند بسیاری بنیادهای فرهنگی و عقلی را نابود رسیدن به عدالت و تلاش برای اجرای آن در جامعه، نگرشی بلند و همتی والا می‌طلبد.

نگاه و زاویه دید محدود، نگاه مدیران جامعه را در حوزه منافع شخصی یا محلی نگاه می دارد و می تواند در تصمیم سازی‌ها ،تاثیر منفی بر جامعه گذارد. وقتی مدیران، نگاهی محدود به امور داشته باشند، محور اصلی حرکت‌ها و تصمیم‌ها، عدالت نخواهد بود و جهادگر اگر مطالبه گر نشود رشدی نکرده که بیش از هر چیز، به شناخت واکر به وادی دادخواهی گام گذاشت پرورش او و بعد فرهنگی جامعه را رشد داده و اگر پرورش انسان‌های عادل، پشتوانه قرار دادن ایمان برای قانون و عدالت، توسل و توجه به جهاد باشد و به تفاوت‌ها و پرهیز در شرایط مساوی برای محرومین نگاه شود و از ابزار رسالت‌های رسانه‌ها هم استفاده شود که مردم را به سوی ارزش‌های اسلامی هدایت کنیم جهاد مطالبه گری و دادخواهی به وجود می‌آید البته باید بدانیم که همسویی از مطبوعات، رادیو، تلویزیون و… با بعد فرهنگ عدالتجویی را نهادینه شود انقلاب جدید از باب خدمت به محرومان تحقق پیدا می‌کند و لزومی ندارد که رسانه تابع و توجیه کننده فرایند امور جامعه باشد، بلکه باید به طور مستقل،به آسیب شناسی ارزش‌های حاکم در جامعه بپردازد و به هنگام ضرورت، از آسیب های موجود در جامعه،خیرخواهانه و جسورانه پرده بردارد.

رسانه‌ها نباید، صرفا توجیه گر و مُبلّغ دولت‌ها و حاکمیت باشند.امروزه، رسانه‌ها باید سخن گوی همه جهادگران ومحرومان و بازتاب دهنده مشکلات، سختی‌ها و ناعدالتی های موجود در جامعه باشند. وقتی رسانه‌ها از فقر و ناعدالتی‌های جامعه سخن بگویند، مسئولان را وا می دارند که برای اجرای عدالت تلاش کنند. یکی از راهکارهای فرهنگی که می تواند تا اندازه‌ای جلوی سوءاستفاده از موقعیت‌ها، انجام ندادن وظایف و فرار از مسئولیت‌های اجتماعی را بگیرد، بررسی موشکافانه و میزان سنجی فعالیت‌هاست.

در تبیین “نظارت” وژرف اندیشی و دقت در امور جامعه اسلامی در صورتی حاصل می‌شود که، روحیه همیاری تعاون در جامعه وجود داشته باشد و همه برای رسیدن به دادگری تلاش کنند. در قرآن کریم بر ضرورت وجود این روحیه در جامعه تاکید شده و در سوره مائده آمده است: «در کار نیک و پرهیزکاری، با یک دیگر همکاری کنید و در گناه و دشمنی یک دیگر را یاری نکنید…» وقتی مدیری با هزینه‌های هنگفت، به وظیفه خود عمل نمی کند یا کم کاری می کند باید جهادگر سینه سپر کند اما با حقیقت جو ودادگر مطالبه گر باشد واهل وعمل که شاخص شود و پیش‌برنده بدانیم مقدار زیادی از بیت المال به جیب کسانی واریز می شود که شایستگی آن را ندارد و در نتیجه، تنها شکاف میان دارا و ندار عمیق تر می‌شود آنچه گفته شد می‌تواند آغاز راه دشواری باشد که به همت و تلاش بیشتر نیاز دارد. مطالبه روش‌مند عدالت، آگاهی بخشی باید از ابعاد یک جهادگر باشد البته اصول و قانون مندی هم لازمه آن است و اگر صدای حق ودر مسیر عدالت باشیم خداوند هم یاری رسان …

 انتهای پیام/